De drie musketiers
Enkele weken voor ons vertrek naar Zweden sloeg het noodlot toe: Een herexamen in onze canoe-trip week! Ons groepje van 4 veranderde plots in een groepje van 3 en we gingen op zoek bij al onze vrienden en kennissen naar een vervanger.
Helaas, mede door corona bleek dat een onmogelijke taak. Even dachten we dat onze reis niet zou kunnen doorgaan, tot we een week voor vertrek te horen kregen dat we toch met 3 konden vertrekken: De 3 musketiers gingen in 1 kano de tocht maken. Spannend!
De kano
Na een lange busreis kwamen we aan op Basecamp North, waar we kennis maakten met de Zweedse natuur, de kooksetjes (niet voor ‘stupid people’), putjes graven en de kano’s. We besloten diezelfde dag nog te vertrekken en pakten dus meteen onze kano in. Wat bleek? Hoewel we niet hadden overdreven in bagage, was het toch een hele puzzel om alles in de kano te krijgen. Een rugzak werd gepromoveerd tot zitbank en de voetruimte werd verkleind om er uiteindelijk toch alles in te krijgen.
Eenmaal te water, lagen we ook beduidend lager in het water dan de andere kano’s. Toch een groot verschil dus tussen 2 of 3 personen in een kano!
We peddelden tegen een stevig windje in een 3-tal kilometer en sloegen daar voor het eerst ons kamp op, klaar voor onze eerste nacht in de wildernis. We testten onze kook-skills en ontdekten dat iedereen een beetje ‘stupid people’ is.
Twee blikken ravioli en wat muesli lichter trokken we de volgende ochtend verder op onze route. Een lokaal kano-koppel gaf ons wat peddel-tips, waardoor we opeens veel vlotter vorderden. Wel hadden we nog steeds tegenwind en kregen we enkele buien over ons heen.
Gelukkig maakte de prachtige natuur rondom ons alles goed.
We passeerden door de eerste sluis, volgden een smalle rivier en vonden een verlaten eilandje waar we genoten van een dubbele regenboog en de zonsondergang.
De volgende dag stond ons eerste landtransport op het programma, ook hier bleek onze zwaardere kano een klein nadeel om hem uit het water te trekken, maar eenmaal eruit ging het landtransport vrij vlot, zeker met ons paardje! We peddelden door naar de Krokfors sluis, maar toen we daar aan kwamen bleek deze dicht!
We besloten dan maar een tweede landtransport te doen en erna op zoek te gaan naar een slaapplaats. Aan de andere kant van de Krokfors sluis was het ontzettend druk. We zagen zeker tien mensen en gingen op verschillende plaatsen aan land om te kijken of er nog plaats was.
Uiteindelijk, toen de zon al redelijk laag stond, stopten we op het ‘Trolleneiland’ en besloten we om de volgende dag een chill-dag te houden.
Onze chill dag
Op onze chill dag werden we wakker gemaakt door een hond (op een eiland?) en peddelden we op ons gemak naar het meest zuidelijke puntje van het Östra Silen. We hoopten elanden te spotten, maar meer dan enkele (waarschijnlijk zeer zeldzame) vogels kregen we niet te zien.
Wel kwamen we aan op een prachtig plekje in de zon waar we een ‘bad’ namen en een dutje deden in de hangmat.
Deze avpmd aperitiefden we in onze kano op het water op zoek naar elanden. Ondanks onze pogingen om zo stil mogelijk te zijn, was dit weer zonder geluk. We maakten dan maar een kampvuur aan de shelter en maakten er een gezellige avond van.
Patsers
Aangezien we nu toch al bezig waren de lange tour te doen, besloten we deze maar verder te zetten. Vol goede moed volgden we de ‘patsers’ tour richting het meest noordelijke punt van het Östra Silen, maar moesten aan het eiland Öna eerlijk zijn tegen onszelf en besloten dan toch niet tot het verste punt te gaan. We vonden een idyllische slaapplaats aan het ‘Drakennest’, stippelden onze route uit op de kaart en sliepen in de zalige stilte.
Wind
Onze kano-inpak skills werden beter (en onze ton vol eten lichter) en dus vertrokken we de volgende ochtend vlot en … ZONDER TEGENWIND!
Meer zelfs, er was helemaal geen wind, het water was een spiegel en het was heerlijk warm. Het was een prachtige dag en ook de landtransporten gingen goed.
Na het ondrinkbare meer moesten we door een heel smal riviertje. We liepen vast op de bodem en moesten creatief zijn om door het riviertje te raken. We waren getuigen van een spectaculair lichtschouwspel en hoorden het in de verte donderen. Net op tijd konden we onze tentjes opzetten op een eilandje in het Järnsjön meer. Aan de overkant zagen we regenen, maar gelukkig stonden de weergoden aan onze kant en werden wij deze keer gespaard!
Op vrijdag gebruikten we de wind in plaats van onze armen om het meer over te steken. Aangezien we alle drie zeilers zijn, en we wind mee hadden (voor het eerst!), gebruikten we een hangmat en twee peddels om een geïmproviseerd zeil te maken en staken we het meer vlotjes al zeilend over! Een vreemd zicht van veraf misschien, maar wij vonden het zalig!
Na ons zeilavontuur moesten we nog een laatste lange landtransport doen, om terug in het Västra Silen uit te komen. We vonden een geschikte slaapplek, niet ver van het basecamp om onze laatste nacht door te brengen en ons tegoed te doen aan al het overblijvende eten.
Honger hebben we zeker niet geleden!
Back
Op zaterdagochtend peddelden we het laatste stukje terug naar het basecamp. Een warme douche en echte wc stonden ons al op te wachten!
Wij wachten alvast op het volgend avontuur!
Geschreven door Canoe Tripper Sophie
